Prolog

Prolog 

Za oknem było słychać pogwizdywanie wiatru, który unosił płatki śniegu. Hermiona wpatrywała się w pogłębiającą ciemność na podwórzu Nory. Pogoda za chłodną szybą, o którą brązowowłosa opierała głowę , wskazywała na początek zimy. Trawa była pokryta białym puchem,  oczko wodne, w którym zawsze wesoło pływały rybki zostało pokryte cienką warstwą lodu. Po chwili za szybą słuchać było charakterystyczne dźwięki teleportacji.

Członkowie Zakonu -Pomyślała. Wstała z chłodnego parapetu i nasłuchiwała kroków wchodzących czarodziejów. Musiała się przygotować na to spotkanie, ponieważ mimo iż należała do Zakonu Feniksa od października, czyli od ponad miesiąca nie dostała jeszcze żadnego zadania. To ją niepokoiło. Jednak jeszcze bardziej się przestraszyła, gdy Dumbledore powiedział jej przed zebraniem, że to spotkanie będzie dla niej, Harrego i Rona wielkim szokiem i musi się przygotować. Hermiona przebrała się w zwykłe jasne jeansy i bladoróżowy sweter. Zeszła po schodach. Salon Weasley'ów został magicznie powiększony, aby wszyscy członkowie zdołali się w nim pomieścić. Nora była jak na razie najlepszym miejscem na spotkania. Kiedy dom Black'ów został splądrowany przez śmierciożerców nie było innego wyjścia jak dom Molly i Artura. Kasztanowłosa

zauważyła, że byli wszyscy z zakonu, nawet ściągnęli Remusa i Tonks z ich ważnej misji. Gdy Hermiona zajęła miejsce pomiędzy Harrym a Fredem spostrzegła, jednak iż przed sobą ma puste krzesło. To, które zawsze zajmował tłusto-włosy dupek z lochów. Nie zastanawiała się długo nad nie obecnością profesora, ponieważ Dumbledore zabrał głos.

- Witam wszystkich na spotkaniu Zakonu Feniksa -Powiedział głośno przez różdżkę tak, aby każdy czarodziej w domu mógł go usłyszeć. - Jak wiecie trwa wojna pomiędzy Voldemortem, a nami -Dodał patrząc na Wielką Trójcę znad połówek okularów. -Jednakże mam dla was jedną dobrą wiadomość  -BUM! otworzyły się drzwi , a w nich stanął nietoperz, jak zawsze w tłustych włosach z tym swoim kamiennym wyrazem twarzy.

- Ty to umiesz wpadać bez spostrzeżenia. -Powiedział Remus z kpiącym uśmieszkiem. Czarnowłosy  posłał mu tylko jedno ze swoich zabójczych spojrzeń i zajął swoje miejsce na przeciw Gryfonki.

- Więc tak -Kontynuował staruszek, gdy wszystkie szmery i szepty ucichły. -Chciałbym wam powiedzieć, że ktoś ważny dla nas i dla naszych najnowszych członków zakonu, przeżył - po tym ostatnim słowie Harry, Hermiona i Ron zaczęli się niecierpliwie kręcić na krzesłach, co nie uszło uwadze wrednego profesora.

- Nie cieszcie się tak, jak głupcy do sera i zachowujcie trochę powagi godnej członków zakonu - wysyczał w stronę  trójki Gryfonów.

- Kontynuujemy... Alastorze możesz wprowadzić naszego gościa -Skierował szalonookiego ruchem dłoni do drzwi i z uśmieszkiem godnego dwudziesto letniego chłopaka wpatrywał się w trójkę przyjaciół z otwartymi buziami, i pustymi spojrzeniami skierowanymi na postać stojącą w drzwiach.

_________________________________________________________________________________

To mój pierwszy blog o Sevmione :D
Wiem, ze ten tekst to czyste amatorstwo , ale przyjmę każdą krytykę :)
Trochę krótkie, ale rozdziały będą dłuższe :)

+ Musicie się przyzwyczaić, ze lubię kończyć w takich momentach.
Czekam na wasze komentarze !
Pozdrawiam ! :)
P.S. Prolog poprawiony przez moją ukochaną Bete :) Dziękuję ; *